Praca zdalna dla programisty
Jedną z najważniejszych zalet programisty jest możliwość podjęcia pracy zdalnej. Dla wielu osób jest to ważny aspekt tego zawodu. W ten sposób pracownicy zapewniają sobie zdecydowanie większy komfort pracy.
Podczas wykonywania pracy zdalnej nie muszą oni:
- nawiązywać relacji z innymi,
- podlegać stałej kontroli przełożonych,
- pracować w wyznaczonych godzinach,
- przebywać w biurze, gdy pracy jest mniej lub gdy nie jest ona pilna,
- stosować się do obowiązujących standardów i zasad,
- tracić czas na dojazdy,
- przejmować się dress codem – jeśli w danym miejscu jeszcze obowiązuje.
Praca zdalna zapewnia mu możliwość pracy z dowolnego miejsca, dzięki czemu mając firmę w dużym mieście, może mieszkać poza jego granicami, gdzie koszty utrzymania są niższe lub gdzie ma lepsze warunki do pracy. W dzisiejszych czasach taka elastyczność i dowolność jest bardzo istotnym aspektem każdej pracy, ale nie we wszystkich zawodach jest możliwa.
Programista ma ten komfort, że niezależnie od miejsca zatrudnienia swoje obowiązki może wykonywać zdalnie. Wprowadzenie tego trybu w jego przypadku jest o wiele łatwiejsze i uzależnione wyłącznie od ustaleń zawartych z pracodawcą.
Praca zdalna nie jest najlepsza na początek
Mimo, że praca zdalna to duży komfort psychiczny dla programisty, nie zaleca się, by w ten sposób zaczynać swoją karierę zawodową. Wynika to z faktu, że programista, który dopiero zaczyna swoją pracę, nie ma opanowanych wielu umiejętności, nie wie wszystkiego o firmie i o zasadach pracy. Fakt, że realizowało się już pewne projekty dla klientów indywidualnych czy też pracowało wcześniej w innym miejscu nie sprawia, że dobrze się zna wszystkie zasady pracy na danym stanowisku.
Większość pracodawców, o ile przychylnie podchodzi do koncepcji pracy zdalnej (od czasów pandemii dostrzegają większy jej potencjał), w początkowych miesiącach preferuje pracę na miejscu. W ten sposób mogą pracownika lepiej poznać, zobaczyć w jaki sposób pracuje, jaka jest jego wydajność oraz umiejętność pracy pod presją czasu czy tendencja do popełniania błędów (oraz zdolność do radzenia sobie z nimi).
Praca zdalna pozbawia pracodawcę pełnej kontroli nad pracownikiem i wymaga od niego dużej samodzielności i zaradności. Bez wiedzy na temat tego, jak dana osoba sobie radzi z pewnymi wyzwaniami czy też jak planuje pracę, trudno jest ocenić, czy zmieści się w wyznaczonym czasie lub poradzi sobie z trudnościami bez bezpośredniego wsparcia zespołu czy przełożonego.
Praca na miejscu to również większe bezpieczeństwo i komfort dla samego pracownika. Zaczynając pracę w firmie i pracując od razu w trybie zdalnym, izoluje się od reszty pracowników, którzy zdecydowali się na pracę na miejscu. Poczucie wyobcowania, brak zaangażowania w wydarzenia firmowe lub pozapracowe spotkania pracownicze sprawia, że poziom integracji z zespołem jest mniejszy. To z kolei prowadzi do braku wzajemnego zrozumienia i trudniejszej współpracy przy wykonywaniu projektów zespołowych. Taki pracownik jest albo wykluczany ze wspólnych projektów, albo trudno jest mu odnaleźć się w zgranym zespole i sam się izoluje od pozostałych osób. Nie ma też możliwości poznania metod pracy czy korzystania z bezpośrednich konsultacji.
Spotkania online czy rozmowy zdalne nie zastąpią kontaktu bezpośredniego, który odbywa się też w ramach organizacji. Taki pracownik odczuwa automatycznie mniejsze przywiązanie do zespołu, a poziom jego lojalności determinowany jest wynagrodzeniem oraz atrakcyjnością powierzonych projektów. W dzisiejszych czasach to za mało, by pracownika utrzymać w firmie. Nowozatrudnione osoby lub ci, którzy dopiero zaczynają swoją karierę na stanowisku programisty, powinni zacząć od pracy na miejscu. W ten sposób zyskują możliwość poznania zespołu, zintegrowania się z nim, a także mają dostęp do takich samych narzędzi i możliwości, co pozostali pracownicy. Jest to szczególnie ważne w tych miejscach, w których większość pracowników decyduje się na pracę na miejscu, nawet jeśli praca zdalna jest w zasięgu ich ręki.
To często oznacza, że są oni przywiązani do miejsca, do atmosfery, a tym samym lubią przebywać w swoim miejscu pracy. Wejście do takiego zespołu jest bardzo trudne. Warto być na miejscu, by zwiększyć swoje szanse. Dopiero po czasie, kiedy pewne relacje zostaną wzmocnione, lepiej pozna się zasady pracy i pokaże się swój potencjał, można przejść na pracę zdalną. W ten sposób ryzyko izolowania pracownika zdalnego od reszty zespołu jest mniejsze.
Kiedy przejść na pracę zdalną?
Decyzja o przejściu na tryb pracy zdalnej powinna być poparta ustaleniami na linii pracownik-przełożony. Praca na miejscu, powinna trwać przynajmniej kilka-kilkanaście miesięcy. W tym czasie, uczestniczy się bezpośrednio w kilku projektach, a także ma się szansę na pokazanie swoich mocnych czy słabszych stron. Pracodawca w tym czasie może nabrać zaufania do pracownika, a tym samym zyskuje informacje na temat tego, jak radzi on sobie z powierzonymi obowiązkami, jak odnajduje się w zespole oraz czy praca zdalna jest rozwiązaniem, które uwydatni jego potencjał i możliwości.
Należy mieć bowiem świadomość, że osoba niezorganizowana, nieradząca sobie z powierzonymi obowiązkami, wymagająca ciągłego wsparcia i pomocy, może nie sprawdzić się w pracy zdalnej, w której jest zdana całkowicie na siebie, a możliwości uzyskania potrzebnej pomocy są mocno ograniczone.
Przejście na pracę zdalną zalecane jest wówczas, gdy pracodawca przekona się o:
- sumienności,
- cierpliwości,
- staranności,
- zaangażowaniu,
- dokładności,
- organizacji pracy,
- systemie pracy,
- zasadach stosowanych przy wykonywaniu poszczególnych obowiązków.
Wydaje się, że osoby, które wykazują się odpowiednimi predyspozycjami nie potrzebują więcej, niż rok w jednym miejscu, by przekonać do siebie przełożonych. Jeśli zajmuje to więcej czasu, może oznaczać to, że pewnych uwarunkowań potrzebnych do pracy zdalnej się nie posiada i najlepszym rozwiązaniem dla każdej ze stron jest praca na miejscu.
Niemniej praca programisty wymaga od osoby wykonującej ten zawód cech, które ułatwiają pracę zdalną. Jeśli ktoś poprawnie wykonuje swoje zadania, to bez trudu będzie w stanie przekonać przełożonych, że poradzi sobie z pracą w trybie zdalnym.
Praca w systemie hybrydowym
Ciekawą alternatywą dla osób, dla których praca zdalna jest ważna, jest praca w systemie hybrydowym. Jest to rozwiązanie pośrednie, ale zadowalające każdą ze stron. Pracownik wybrane dni może poświęcić na pracę zdalną, na funkcjonowanie według własnego grafiku i potrzeb, a w określone dni czy w konkretnych sytuacjach jest na miejscu, gdzie może integrować się ze współpracownikami, działać w ramach organizacji i przystosować się do pracy w trybie, obowiązującym w danej firmie.
Jeśli odpowiednio podzieli się czas pracy, pracownik nie tylko zyska komfort pracy z własnego domu, ale również możliwość budowania relacji pracowniczych i z przełożonym. Choć praca w tym systemie nie pozwala na podróże, zapewnia większą swobodę działania. Kompromis ten jest coraz chętniej stosowany przez większość firm zatrudniających programistów.
Podsumowanie
Młody programista, który dopiero zaczyna swoją karierę, powinien zapoznać się ze standardami pracy, poznać inne osoby z branży oraz ustalić pewien rytm pracy. Przede wszystkim jednak, pracując na miejscu, zyskuje dostęp do innych pracowników, którzy mogą mu pomóc, udzielić wskazówek lub przekazać umiejętności, których sam w sobie nie wykształci. Niezależnie od tego, jaką ma się wizję dalszej kariery, powinna ona rozpoczynać się w biurze. Dopiero z czasem, gdy wypracuje się własne standardy, pozna mechanizmy funkcjonowania firmy, można przejść na pracę zdalną i realizować się samodzielnie.
To wszystkie na dzisiaj. Jeżeli taki artykuł Ci się spodobał, to koniecznie dołącz do mojej społeczności – darmowe zapisy, gdzie będziesz również miał dostęp do dodatkowych materiałów i przede wszystkim bonusów. Do zobaczenia w kolejnym artykule.
Poprzedni artykuł - Czy Jest Obecnie Zapotrzebowanie Na Młodszych Programistów C#/.NET?