Technika Pomodoro w ujęciu teoretycznym
Technika Pomodoro stanowi jedną z efektywniejszych metod pozwalających na zarządzanie czasem. Została opracowana przez pochodzącego z Włoch F. Cirillo (koniec lat 80. XX wieku). Najważniejszym założeniem tej techniki jest wprowadzenie podziału każdego zadania na niewielkie interwały czasowe. Każdy z nich przedzielony jest kilkuminutowymi przerwami. Każdy z interwałów nazwano "pomodoros". Nazwa ta pochodzi od urządzenia, którym Cirillo mierzył czas. Wykorzystywał do tego celu kuchenny timer, który kształtem przypominał pomidora.
Najważniejszym zadaniem, które zostało przypisane tej technice, jest wyeliminowanie wszelkich czynników rozpraszających uwagę. Nie ma znaczenia, czy mają one charakter zewnętrzny czy wewnętrzny. W przypadku, gdy coś rozproszy uwagę, należy odłożyć to na później. W ten sposób można w pełni skoncentrować się na realizowanym zadaniu, a wszelkie "przeszkadzacze" są eliminowane. Można się nimi zająć dopiero po zakończeniu zadania lub w czasie przerwy. W ten sposób optymalizuje się czas pracy i sprawia, że można się skoncentrować na zadaniu.
Metoda Pomodoro pozwala na poprawienie nie tylko jakości wykonywanej pracy, ale również daje możliwość racjonalnego odpoczynku. W pracy programisty nie zawsze się o tym pamięta, dlatego zastosowanie metod pozwalających na usystematyzowanie pracy i odpoczynku jest szczególnie atrakcyjne.
Właściwe planowanie kluczem do sukcesu
Każdy z interwałów ma trwać ok. 25 minut. Zaplanowana po nim przerwa nie powinna być dłuższa, niż 5 minut. Dla lepszego zobrazowania zasad ustalonych dla techniki Pomodoro warto wskazać kroki, które trzeba podjąć, by ją efektywnie zastosować.
Zalicza się do nich:
- wybór zadania,
- ustawienie timera na 25 minut,
- pracę nad wskazanym zadaniem przez ustalony czas – gdy coś rozproszy uwagę, należy to odnotować, ale nie można przerwać wykonywanego zadania,
- stosowanie pięciominutowych przerw – przy czym po czterech krótkich przerwach należy wprowadzić jedną dłuższą, która będzie trwała ok. 15-30 minut – w zależności od indywidualnych preferencji.
Oczywiście, jeśli nie da się zacząć od tych najbardziej skomplikowanych, można zacząć od najłatwiejszych, które da się wykonać szybciej. Jeśli większość zadań z listy będzie wykonana, również można będzie czuć zadowolenie i motywację do dalszego działania. Niezależnie od przyjętej kolejności realizacji, należy mieć na uwadze, które zadania trzeba zrealizować od razu, a które mogą poczekać – jeśli nie da się ich zrealizować jednego dnia.
Opracowane zasady nie są trudne do realizacji. Nie wymagają też specjalnego przygotowania czy działania. Wystarczy urządzenie odmierzające dokładnie czas (wystarczy nawet telefon komórkowy czy timer). Najtrudniejsza w tym jest jednak motywacja i próba utrzymania uwagi na jednym zadaniu przez określony czas. Jest to czynność, która wymaga ćwiczenia i cierpliwości. Nawet, jeśli nie uda się wykonać wszystkich zadań, to w dalszym ciągu wykona się więcej pracy, niż w przypadku, gdy wykonywana byłaby tradycyjną metodą, czyli bez kontroli czasu.
Dobra dla programisty
Specyfika techniki Pomodoro oraz zasady, które w jej przypadku obowiązują, doskonale sprawdzają się w pracy programisty. Każde z wykonywanych zadań można bowiem podzielić na odpowiednie bloki. Wyszczególnienie kilku mniejszych obowiązków i wyznaczenie sobie konkretnego czasu na ich realizację sprawia, że praca idzie sprawniej i nie czuje się presji wykonania od razu całości.
Jednocześnie skupienie się na określonym zadaniu sprawia, że nie można w tym samym czasie pracować i np. czytać maili, wiadomości czy korzystać z mediów społecznościowych. Cała uwaga skupia się na realizowanym zadaniu. To pozwala na eliminowanie ewentualnych błędów, które często się zdarzają, gdy praca jest wielokrotnie przerywana lub gdy wykonuje się kilka obowiązków jednocześnie. Jako, że w pracy programisty uwaga, staranność i dokładność są najważniejsze, technika Pomodoro pozwala na skupienie się tylko na jednym zadaniu. W czasie pracy popełni się mniej błędów, a w ostatecznym rozrachunku pracę skończy się zdecydowanie szybciej.
Wydaje się zatem, że jeśli technikę Pomodoro będzie wykorzystywało się zgodnie z jej przeznaczeniem, jeśli dołoży się wszelkich starań, by trzymać się ustalonych zasad, to również w pracy programisty może przynieść ona wiele dobrego.
Wady i zalety techniki Pomodoro
To, czy metoda Pomodoro działa, jest uzależnione od poziomu zaangażowania danej osoby. Niestety bez praktyki, trudno tutaj mówić, by ustalone zasady przynosiły oczekiwane efekty. Niemniej jednak metodę tę warto zastosować ze względu na jej liczne zalety. Technika ta pozwala na skoncentrowaniu się wyłącznie na jednym zadaniu. Dzięki eliminacji wszelkich rozpraszaczy, zdecydowanie łatwiej jest poświęcić całą uwagę jednej czynności. Zwłaszcza, jeśli się wie, że po 25 minutach będzie można poświęcić kolejne 5 min na ulubione zajęcie.
Metoda ta pozwala na skuteczne zarządzanie czasem. Każde zadanie jest zapisywane i dzielone na mniejsze sekwencje. Dla programisty, który i tak pracuje według tego systemu, jest to wyjątkowo łatwe do wdrożenia. Metoda ta pozwala również wyeliminować przepracowanie i przemęczenie – daje większą świadomość czasu, co jest szczególnie ważne w przypadku prac pochłaniających uwagę. Programista skupiony na swojej pracy może zapomnieć o czasie pracy, o higienie pracy i o odpoczynku. Wyznaczenie bloków przeznaczonych na realizację zadań zawodowych i na krótką regenerację ma zbawienny wpływ na jego zdrowie i lepsze samopoczucie.
Realizacja zadań przy pomocy techniki Pomodoro daje poczucie sprawczości. Programista widząc, ile zadań już wykonał, ile zostało mu do zakończenia projektu, jest w stanie obserwować efekty swojej pracy. Jeśli natomiast nie wyznacza się konkretnych obowiązków, a pracę wykonuje się bez przerw i miejsc na drobne sukcesy, efekt zauważalny jest dopiero po zakończeniu realizacji projektu.
Wady techniki Pomodoro to przede wszystkim konieczność zastosowania dużej dyscypliny (na początku). Nie każdy bowiem umie od razu skupić się wyłącznie na pracy, bez możliwości korzystania z rozpraszaczy. W godzinach pracy, kiedy nieustannie przychodzą maile, dzwonią klienci czy konieczne jest prowadzenie rozmów on-line ze współpracownikami czy przełożonymi, ustalenie rutyny jest niezwykle trudne.
Umiejętne wykorzystanie tej techniki wymaga dużej praktyki. Co więcej, nie w każdej pracy metodę tę można zastosować. Decydując się na nią warto sprawdzić, czy ta metoda się sprawdzi i czy przyniesie oczekiwane rezultaty. Samo stosowanie przerw co 25 minut, może być działaniem rozpraszającym. Nie każde zadanie da się wykonać w 25 minut, nie każde zadanie można przerwać po tym czasie.
Są też osoby, które przerywając swoją pracę przed skończeniem zadania, później nie są w stanie do niego powrócić, przez co tracą dodatkowe minuty na przypomnienie sobie koncepcji. Decydując się na tę metodę warto więc upewnić się, czy przy wykonywanym zleceniu będzie ona tak samo efektywna.
Podsumowanie
Stosując technikę Pomodoro zyskuje się większą kontrolę nad swoim czasem pracy. Każda z czynności może być wykonywana w określonej kolejności. Jeśli podzieli się ją na mniejsze części, przeznaczy na ich wykonanie konkretny czas, praca będzie łatwiejsza i będzie o wiele bardziej efektywna. Podstawą sukcesu programisty jest dobra organizacja pracy i czasu, który na poszczególne zadania jest przeznaczony.
To wszystkie na dzisiaj. Jeżeli taki artykuł Ci się spodobał, to koniecznie dołącz do mojej społeczności – darmowe zapisy, gdzie będziesz również miał dostęp do dodatkowych materiałów i przede wszystkim bonusów. Do zobaczenia w kolejnym artykule.
Poprzedni artykuł - Dlaczego Nie Powinieneś Uczyć Się Kilku Języków Programowania Jednocześnie?
![[E-Book] Jak Zostać Programistą Od Zera Do Eksperta (PDF)](/content/images/jak-zostac-programista-od-zera-male.png)
![[E-Book] Rekrutacja Programisty C#/.NET (PDF)](/content/images/rekrutacja-programisty-csharp-dotnet.png)